θειόφορος

θειόφορος, -ον (Α)

1. (για συγγραφείς ή θεολόγους) θεόπνευστος, εμπνευσμένος από τον θεό

2. αυτός που έχει κατακτήσει τη βασιλεία τών ουρανών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θειο- + -φορος (< φέρω), πρβλ. γενειο-φόρος, σταυρο-φόρος].